Psychoterapia analityczna / analiza jungowska
Psychoterapia analityczna – spotkanie, które porusza
Indywidualna psychoterapia w nurcie analitycznym to nie tylko forma wsparcia. To przestrzeń wewnętrznego dialogu, w której spotykają się człowiek i jego nieświadomość. To droga, która nie wiedzie wprost do „rozwiązania problemu”, ale raczej do spotkania ze sobą – takim, jakim się jest, z całą złożonością i tajemnicą własnej psychiki.
Psychoterapia jungowska opiera się na założeniu, że każdy człowiek nosi w sobie wewnętrzny świat, pełen znaczeń, obrazów, uczuć i symboli – często głęboko ukrytych pod powierzchnią codziennego funkcjonowania. Celem pracy nie jest jedynie zmniejszenie objawów, ale przede wszystkim dążenie do indywiduacji – procesu stawania się sobą, rozwijania świadomości własnej wewnętrznej prawdy, integracji sprzecznych aspektów osobowości.
W tym ujęciu Jaźń nie jest jedynie konstruktem psychologicznym. To głęboka, archetypowa rzeczywistość psychiczna – centrum i całość psyche, która pragnie zaistnieć w naszym doświadczeniu. W terapii uczymy się słuchać jej subtelnych sygnałów – w snach, obrazach, symptomach cielesnych, fantazjach, nieoczekiwanych reakcjach.
Spotkanie, które ma głębię
W gabinecie nie szukamy szybkich odpowiedzi. Szukamy sensu. Psychoterapia analityczna to proces powolny, organiczny, wpisany w rytm Twojego życia. Prowadzi przez momenty jasności i zamętu, przez odkrycia i zaprzeczenia, przez ból, zachwyt i milczenie.
Wspólnie przyglądamy się:
- symptomom i snom – jako nośnikom nieświadomego znaczenia, wyrażającym to, co chce się ujawnić;
- relacjom i projekcjom – jako drogowskazom do zrozumienia wewnętrznych postaci i wzorców emocjonalnych;
- symbolom – które pojawiają się w snach, rysunkach, spontanicznych skojarzeniach i ruchu ciała, prowadząc nas w głąb;
- kompleksom – jako dynamicznym układom wewnętrznym, które rządzą naszymi emocjami i zachowaniami;
- aspektom nas samych, których nie chcemy widzieć, a które mają ogromną siłę oddziaływania.
Ciało, obraz, słowo – języki nieświadomości
Psychika nie mówi tylko językiem racjonalnym. W mojej pracy łączę podejście jungowskie z pracą z ciałem, ruchem, głosem, obrazem i narracją. To, co nie może jeszcze zostać wypowiedziane, może zostać zatańczone, narysowane, wyśnione lub przeżyte poprzez gest.
Wierzę, że ciało nie jest tylko „nośnikiem” psychiki – jest jej częścią. Napięcia, objawy, zmiany nastrojów, nawracające bóle czy zaburzenia somatyczne często niosą głęboki sens. Kiedy dajemy im przestrzeń – mogą stać się początkiem wewnętrznej przemiany.
Terapia jako alchemia duszy
Carl Gustaw Jung porównywał proces terapeutyczny do alchemii – stopniowego przekształcania nieuświadomionej materii psychicznej w coś bardziej świadomego i zintegrowanego. Ten proces nie jest liniowy. Zdarzają się nawroty, opory, niepewność. Ale to właśnie w tym ruchu – między świadomym a nieświadomym, między ego a Jaźnią – zaczyna dziać się coś istotnego: zmiana.
Psychoterapia indywidualna w moim ujęciu to:
- Proces przemiany, który zaczyna się od poruszenia – w słowie, obrazie, ciele, ciszy.
- Przestrzeń odzyskiwania kontaktu ze sobą – z tym, co porzucone, zapomniane, przemilczane.
- Spotkanie z Jaźnią – rozumianą nie jako abstrakcję, lecz jako żywą, dynamiczną obecność, która domaga się uwagi.
- Wspólna podróż, w której to Ty jesteś głównym bohaterem – a ja uważną towarzyszką.
Dzięki regularnej pracy możesz:
- odzyskać równowagę emocjonalną i cielesną,
- lepiej rozumieć swoje reakcje, wzorce i wybory,
- nauczyć się być w relacji – z innymi i z sobą,
- odkrywać sens nawet w trudnych doświadczeniach,
- zacząć żyć bardziej autentycznie, z głębszym poczuciem sensu i wolności.
- Psychoterapia analityczna nie daje gotowych recept. Ale daje coś znacznie cenniejszego: przestrzeń, w której możesz spotkać siebie prawdziwie.