Psychoterapię rozumiem jako spotkanie,
które ma na celu uruchamianie
możliwości samoleczenia się psychiki.

Jest to proces, który wymaga czasu oraz odpowiednich – zgodnych z daną metodą terapeutyczną – warunków i regularności. Psychoterapeuta używa określonych technik, które wspomagają zmianę psychiczną u osoby, poddającej się psychoterapii, a także wspólnie z nią obserwuje i analizuje to, co zachodzi w jej życiu oraz to, co się dzieje w relacji terapeutycznej. Wszystko służy temu, aby osoba, która poddaje się psychoterapii, mogła doświadczyć siebie w sposób odmienny od dotychczasowego, spotkać się ze sobą pełniej, dopuszczając do głosu skrywane uczucia i potrzeby. Psychoterapia ma na celu wyzwolenie sił psychicznych i ma pomóc w poszukiwaniu odwagi do bycia sobą.   
  Istnieje wiele szkół i metod uprawiania psychoterapii. Każda metoda charakteryzuje się zarówno odmiennym podejściem teoretycznym, za pomocą którego opisuje i wyjaśnia funkcjonowanie psychiki człowieka, jak również praktycznym, co ma wpływ na stosowane w niej narzędzia i techniki terapeutyczne.

Dla mnie – w pracy z osobami, które poszukują wsparcia w różnych momentach swojego życia – punktem odniesienia jest podejście psychoterapeutyczne zgodne z psychologią analityczną. W tym ujęciu traktuje się psychikę jak żywy,  samoregulujący się organizm. Tym samym psychika przygotowuje w nieświadomości kompensujące oddziaływania, które czasem świadomość ma skłonność wykluczać czy pomijać. Im więcej stłumionych tendencji, tym większa może być aktywność oddziaływań przeciwnych, które czasem wręcz bombardują świadomość. 

Psychoterapeuta oraz osoba, poddająca się psychoterapii próbują zintegrować treści, które wyłaniają się z nieświadomości i doprowadzić je do bardziej zrównoważonej relacji ze świadomością. Psychoterapia polega więc na doświadczaniu, zbliżaniu się i odkrywaniu materiału nieświadomego, a przez to ułatwia dojrzewanie osobowości oraz poprawę zdrowia psychicznego.

Relacja psychoterapeutyczna oraz bliski kontakt z przeżyciami osoby, która poddaje się psychoterapii stanowią też wsparcie i pomoc w trakcie kryzysów o różnym podłożu, które wiążą się z doznawaniem psychicznego cierpienia.

Taka praca terapeutyczna wymaga poważnego zaangażowania obu stron. Jung przyznał, że analiza jest wymagającym i trudnym zadaniem dla jednostki: „Chodzi o to, żeby powiedzieć sobie TAK, wziąć siebie za najpoważniejsze z zadań, być świadomym wszystkiego, co się robi i mieć to stale przed oczami, włącznie ze wszystkimi wątpliwymi aspektami - jest to zadanie, które naprawdę obciąża do granic możliwości”. Może to być jednak głębokie, transformujące doświadczenie prowadzące do życia przeżywanego sensownie, w harmonii z autentycznym ja.

Chcesz wiedzieć więcej? Zastanawiasz się, czy i jakie efekty daje psychoterapia oraz analiza jungowska? Zachęcam do przeczytania artykułu pt. Evidence for the Effectiveness of Jungian Psychotherapy: A Review of Empirical Studies.

“Piękno znajdujemy nie w rzeczach, lecz w smugach cienia, które powstają przez oddziaływanie rzeczy na siebie, w grze światła i cienia. Fosforyzujący klejnot w ciemności mieni się światłem i barwą, w blasku dnia gubi gdzieś czar szlachetnego kamienia. Nie ma piękna bez cienia.”

Strona wykorzystuje pliki cookies. Jeżeli nie blokujesz plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisywanie w pamięci urządzenia.